lunes, 10 de mayo de 2010

CUARENTA AÑOS … Y UN DIA



Queridos amigos hoy no voy a enrollarme con mis clases de Creación Literaria ni nada por el estilo. Por cierto, sin que venga a cuento, mi querido profesor de esa materia ha desaparecido. Me imagino que al valorar mis ultimas parrafadas debió acabar con un frasco de aspirinas entero y debió sufrir algún percance. Espero que pronto se recupere. Sigamos con lo nuestro.


Con permiso, el tema de hoy es personal . Y aunque el titulo de esta entrada pueda parecer que voy a tratar de explicar una condena, no es así. Sino todo lo contrario. Cuarenta años y un día con Martina, con mis hijos, nietos, con toda mi familia, son una bendición. Me comentaba un amigo querido , veterano también el, que “Con lo que ha costado llegar hasta aquí...”. Y es cierto, ha costado mucho llegar hasta hoy. Muchas dificultades pero también muchas alegrías. Mucho trabajo pero buenos días de plácido descanso. Y lo mas importante, amor; cariño, comprensión, paciencia, respeto. Y calor, ese calor que da un hogar bien repleto de seres queridos.


Pero volviendo a parafrasear a mi buen amigo B......con lo que ha costado llegar hasta aquí, hay que seguir haciendo el mismo camino. Y para coger fuerzas nos fuimos con Martina, nuestros hijos, -con sus respectivas parejas-, y con todos los nietos, a celebrar esa fecha señalada. Alrededor de una buena mesa disfrutamos, un día más, de la buena armonía. Y, si el tiempo lo permite, nos volveremos a juntar dentro de otros diez años.

2 comentarios:

Unknown dijo...

Bien, en realidad volveremos a juntarnos el próximo fin de semana (si no hay Barça antes, jeje)

Una agradable velada...yo también espero que de aquí diez años podamos repetirla.

Ánimo, campeones, 40 años...qué merito, jeje! Ya nos disteis unas cuantas pistas durante la celebración para que podamos alcanzar vuestro "récord", que no debe ser cosa fácil!

Anónimo dijo...

Aquestes celebracions et fan recuperar forces, encara que no cal arribar a un aniversari "rodó" per a celebrar que ens estimam, que esteim junts, que volem seguir lluitant plegats per la felicitat familiar...
En el tren de la vida hi pugen i baixen moltes persones, cada dia, i si sabem compartir el viatge "xalarem" més... fins que ens toqui baixar a nosaltres.
Una abraçada de part d'un que comparteix el vostre tren
Xavier